Je eigen model van de wereld… is niet dat van een ander!
We hebben elke ons eigen individuele kijk op de wereld rond om ons. Het wordt ook wel eens “het model van de wereld” genoemd. Het is een zeer subjectief gegeven. In de loop van ons leven maken we in verschillende situaties onze persoonlijke ervaringen. Dat maakt dat we deze subjectieve ervaringen als ‘waar’ gaan aanschouwen. Zo vormen we onze eigen verwachtingen en overtuigingen in (gelijkaardige) toekomstige situaties. Dat heeft zo zijn voordelen om gemaakte fouten uit het verleden niet opnieuw te maken. Toch heeft het ook best wat nadelen.
We denken dikwijls dat we elkaar begrijpen. Maar doen we dat dan ook echt? Kan je je in de plaats van een ander stellen als je zelf sterk beïnvloed bent door de reflectie van je eigen overtuigingen? Ga je dan niet te vlug in het oordeel?
Mij valt dikwijls op dat héél wat onderlinge spanningen voorkomen kunnen worden als we er niet van uit gaan elkaar zo goed te begrijpen. Door met een gezonde nieuwsgierigheid meer op de inhoud van wat de andere zegt/bedoelt in te gaan, sta je dikwijls verrast welke andere factoren er allemaal bij die persoon meespelen. Je zal opmerken dat een gelijkaardige situatie die jijzelf ooit meemaakte er absoluut niet mee te vergelijken valt en dat deze ‘nieuwe’ situatie op zich weer een unieke situatie vormt.
We denken dikwijls dat we ons makkelijk in de situatie van een andere kunnen plaatsen en de andere dan ook met onze raad en daad als ‘ervaringsdeskundige’ kunnen bijstaan, maar zolang we onze eigen subjectieve overtuigingen niet kunnen loslaten als we ‘advies’ willen geven, helpen we net niet volgens mij. Luister eerst eens aandachtig naar de andere, stel bijkomende (open) vragen en kijk welke factoren er allemaal meespelen in dat wat de andere wil bereiken of veranderen.
Als je dat NIET doet, zal je merken dat zowel de andere als jijzelf een soort frustratie ondervinden en dat er onderlinge spanning ontstaat. Logisch toch: je geeft je oordeel of advies terwijl je de perceptie van de andere helemaal niet juist in kaart hebt gebracht. Je voelt zelf een frustratie omdat je merkt dat de andere niets doet met je ‘goedbedoelde’ advies. De andere langs zijn of haar kant denkt ‘pff, die snapt me niet’.
Als je dat WEL doet, zal je merken dat de andere plots meer enthousiast wordt over de dingen die hij/zij vertelt. Je geeft immers het gevoel dat je ècht luistert. Je geeft de persoon de kans om zelf eigen ideeën te laten vormen rond de specifieke situatie. Je helpt deze persoon de situatie in kaart te brengen zodat de persoon ZELF tot zijn of haar eigen inzichten. Dankzij de eigen inzichten zal de andere van zelf ook meer gemotiveerd zijn om de situatie aan te pakken. Op deze wijze kan je ècht een verschil betekenen voor iemand.
Hou dit zelf eens in het oog in bepaalde situaties, of je nu diegene bent die wil ‘helpen’ of diegene bent die een bepaalde situatie wil aanpakken. Wat werkt voor jou?
